Venijamin Taušanović | Poreklo naziva ulica

Venijamin Taušanović (1884 - 1952) bio je vladika Srpske pravoslavne crkve, višegodišnji episkop Eparhije bihaćke, zletovsko-strumičke i braničevske, te jedan od najuglednijih crkvenih velikodostojnika u prvoj polovini 20. veka.

Rođen je u Pirotu, kao Vladimir Ćirković, sin imućnog trgovca, narodnog poslanika i predsednika pirotske opštine Vojina Ćirkovića. Svega par meseci po rođenju, ostao je bez majke, da bi brigu o njemu nadalje preuzeo ujak Kosta Taušanović, takođe ugledni političar i bankar, čije će prezime preuzeti i budući vladika i nositi ga do kraja svog života.

Odrastajući u Beogradu, u krugu bogatih i moćnih ljudi na visokim položajima (kršteni kum bio mu je sam Nikola Pašić), mladi Vladimir je imao sve uslove da i sam izraste u jednog od takvih, ali se nakon osnovne škole opredeljuje za versku školu i pravoslavne bogoslovske studije u Atini, gde je 1912. godine i doktorirao.

Već iduće godine zamonašio se u manastiru Rakovica i uzeo ime Venijamin. Postrigao ga je, tada još uvek mladi monah a potonji vladika žički Nikolaj Velimirović, baš kao što će i nekoliko godina kasnije episkop Venijamin u monaški čin uvesti budućeg arhimandrita i nadaleko poznatog duhovnika Justina Popovića.

Tokom balkanskih ratova monah Venijamin radio je dobrovljno kao bolničar, da bi 1915. delio sudbinu naroda u egzodusu preko Albanije. Na Krfu je služio kao sveštenik i nastavnik srpskim izbeglicama i deci, nakon čega je višestruko odlikovan.

Od 1925. godine nosio je zvanje episkopa, najpre Eparhije bihaćke, zatim zletovsko-strumičke i potom braničevske, na čijem je čelu proveo blizu dve decenije.

U godinama konkordatske krize u Kraljevini Jugoslaviji krajem 1930-ih, a naročito tokom bratoubilačkog Drugog svetskog rata, episkop Venijamin Taušanović bio je jedan od stubova Srpske pravoslavne crkve. Starajući se da od manipulacija i svakolikih iskušenja sačuva svetosavski duh u narodu, oštro se suprotstavljao podrivanju pravoslavlja u Srbiji, ali i pokušajima vezivanja Crkve za određene političke ideologije.

Iako jedan od najuglednijih crkvenih velikodostojnika svog vremena, zbog svog beskompromisnog stava kada je ugled crkve u pitanju, vladika Venijamin od strane komunističkih vlasti nakon rata označen je kao nepodoban za poziciju patrijarha na izboru 1950. godine.

Kao episkop braničevski zaslužan je za podizanje na desetine crkava u ovom kraju, kao i velelepnog zdanja Eparhijskog Dvora u Požarevcu, zasigurno najlepše građevine u ovom gradu.

Iako potičući iz bogate familije, vladika Venijamin je svo svoje materijalno nasleđe za života razdelio onima kojima je to bilo potrebnije.

Episkop Venijamin Taušanović umro je u 68. godini u Beogradu, a sahranjen je Sabornoj crkvi eparhije braničevske u Požarevcu. Simbolično, jedna ulica u ovom gradu danas nosi njegovo ime.