Radivoj Korać | Poreklo naziva ulica

Radivoj Korać - Žućko (1938-1969) bio je jedan od najboljih srpskih i jugoslovenskih košarkaša svih vremena.

Rođen u Somboru, u uglednoj građanskoj porodici, vaspitavan u duhu skromnosti, pristojnosti i visokog obrazovanja, izrastao je u svestranog momka, podjednako zainteresovanog i talentovanog za prirodne nauke, slikarstvo, muziku i književnost. Redovno je odlazio u pozorište i operu, poznavao umetnički rad brojnih slikara i književnika, a svojim gospodskim ponašanjem i obrazovanjem zavredio je i iskrene simpatije i poštovanje velikog Ive Andrića.

Malo je poznato da je Radivoj Korać iz Londona doneo prve ploče Bitlsa u Beograd, sluteći globalni značaj i ekstremnu popularnost koju će ova grupa imati u godinama koje slede.

Ipak, sklonost i ljubav prema sportu su obeležili njegov život i učinili ga jednim od najvećih košarkaša na ovim prostorima. Svoju košarkašku afirmaciju doživeo je u OKK Beograd, sa kojim je četiri puta bio prvak ,,stare’’ Jugoslavije. Sa reprezentacijom je osvajao brojne zlatne i srebrne medalje. Iako ne igrač atraktivnih poteza, bio je prava ,,mašina’’ za postizanje koševa. Čuvena je utakmica Kupa evropskih šampiona na kojoj je u dresu OKK Beograda dao 99 poena švedskom prvaku Alviku iz Stokholma. Samo dva poena nedostajala su da nadmaši svetski rekord slavnog Vilta Čemberlena, koji je tri godine ranije u jednoj NBA utakmici postigao ,,stotku’’.

Žućko je u košarkaškom svetu, pored izuzetne inteligencije za igru pod obručima, bio prepoznatljiv i po autentičnom izvođenju slobodnih bacanja, iz ,,bunara’’. Nastupajući za belgijski Lijež, kao zvezda tima gostovao je u jednom popularnom TV show-u. Upitan je koliko misli da bi postigao slobodnih bacanja iz 100 pokušaja. Skromni Žućko, odgovorio je između 70 i 80. Istog trenutka dobio je priliku da to i potvrdi šutiranjem slobodnih bacanja u TV studiju, ali je omanuo – postigao je svih 100.

Omiljen lik u svakom društvu, plenio je istovremeno svojom skromnošću i nespornim kvalitetom, i ljudskim i košarkaškim.

Sticajem nesrećnih okolnosti, u direktnom sudaru sa autobusom, tragično je izgubio život u 31. godini. Desilo se to u Sarajevu, 1969. godine, nakon neobavezne revijalne utakmice koju je pristao da odigra došavši čak iz Padove, za koju je tada nastupao. Prvi je sportista koji je sahranjen u Aleji velikana, na beogradskom Novom groblju.

Smatran većim od zemlje koju je predstavljao, na njegovom kovčegu nalazila se olimpijska zastava umesto državne. Spomenik koji je podignut na mestu njegove pogibije, tokom rata u BiH 90-ih je srušen, ali je na inicijativu samih meštana, bez obzira na versku i nacionalnu pripadnost, podignut novi obelisk koji i danas obeležava mesto velike tragedije.

Danas, ime slavnog Žućka nose brojne ulice na beogradskim opštinama Stari Grad, Vračar, Surčin i Mladenovac, zatim u Somboru, Novom Sadu, Kragujevcu, Nišu, Pančevu, Prokuplju, Rumi i selu Bobište kod Leskovca.