Milan Mladenović | Poreklo naziva ulica

Milan Mladenović (1958 - 1994) bio je srpski i jugoslovenski rok muzičar, gitarista i frontmen kultne beogradske grupe Ekatarina Velika, nesumnjivo jedan od najuticajnijih rok muzičara u regionu.

Kao sin vojnog lica sa službom u Zagrebu, rođen je u glavnom gradu Hrvatske, a potom dobar deo detinjstva proveo u Sarajevu. Kao tinejdžer konačno se obreo u Beogradu, gde će 80-ih i početkom 90-ih godina prošlog veka postati prava pop-ikona jugoslovenske prestonice i rok scene uopšte.

Interesovanje za muziku i gitaru otkrio je još u ranom detinjstvu, a već u gimnazijskim danima formirao je svoj prvi bend Limunovo drvo. Melodični rok zvuk od početka su pratili neki drugačiji, nekonvencionalni tekstovi, nastupi, atmosfera i publika, koji su se vidno razlikovali od tadašnjeg mejnstrima.

Bend Limunovo drvo tek je stasao kada je, početkom 80-ih, Beograd i Jugoslaviju zahvatio takozvani „novi talas“, svojevrsna muzička revolucija na domaćoj rokenrol sceni. Jedna od najupečatljivijih manifestacija „novog talasa“ bilo je stvaranje benda Šarlo akrobata, koji su pored Milana Mladenovića činili Dušan Kojić (kasniji frontmen grupe Disciplina kičme) i Ivica Vdović. Iako sa tek jednim objavljenim albumom i svega nekoliko pesama, Šarlo akrobata postao je, a i danas važi za jedan od najboljih i najuticajnijih projekata u istoriji jugoslovenske rok muzike.

Ipak, potreba za sopstvenim i kompletnijim muzičkim i umetničkim izrazom nastavila je da postoji u Mladenoviću, pa je tako 1982. godine nastala i legendarna grupa Katarina II, koja će tri godine kasnije usled nesuglasica i prava na ime benda, biti preimenovana u Ekatarina Velika, ili skraćeno EKV.

Uz Mladenovića kao vokal i gitaristu i Vdovića na bubnjevima, najstandardniju postavu EKV-a činili su još i lepa i šarmantna Beograđanka Margita Stefanović na klavijaturama i bas gitarista Bojan Pečar. Bend je svojom autentičnošću u muzičkom i pojavnom smislu u potpunosti obeležio drugu polovinu 80-ih i postao sinonim za alternativnu rok scenu bivše države.

Neobična harizma i poruka koju su sa sobom nosili svi članovi ovog benda, a pre svega Milan Mladenović, mnogima nije bila razumljiva i izazivala je oprečne reakcije – od obožavanja i sledbeništva, do osude i odbacivanja. Osudi je u velikoj meri doprinela negativna reputacija benda čije su članove pratili poroci. Niko, međutim, nije mogao da opovrgne činjenicu da se toliko autentičan bend nikada ranije nije pojavio. Isto mišljenje provejava i do danas.

U godinama raspada Jugoslavije, Milan Mladenović bio je jedan od najistaknutijih „promotera“ mira. Zajednički projekat „Rimtutituki“ u okviru kojeg Milan sa Canetom (Partibrejkers) i Giletom (Električni orgazam) u kamionu kruži Beogradom i pesmom poziva na mir, postao je simbol jednog vremena. „Mir, brate, mir“ bila je njihova poruka koja, nažalost, nije bila jača od ratne propagande koja je imala daleko veći domet.

U vremenu velike socijalne i moralne krize, bend je u izmenjenom sastavu pokušavao da opstane i u tome je uspevao do 1994. godine. Te godine je u Budvi održan poslednji koncert EKV-a, a krajem iste Milan Mladenović je preminuo u svojoj 37. godini.

Osim angažmana u svom bendu, Milan Mladenović bio je uključen i razne druge muzičke, filmske i pozorišne projekte.

Sahranjen je na beogradskom Novom groblju. Dve decenije nakon njegove smrti pokrenute su brojne inicijative da se njegovo ime ovekoveči i nađe u nazivu neke od beogradskih ulica. Poslednjih godina to je i učinjeno pa se ulice Milana Mladenovića danas mogu naći i u Novom Sadu, Užicu, Vranju, Kraljevu, ali i u Podgorici i Zagrebu. Takođe, plato ispred beogradskog Doma omladine nosi naziv Plato Milana Mladenovića.