Filip Višnjić | Poreklo naziva ulica

Filip Višnjić (1767 - 1834) bio je srpski guslar i pesnik koji je spevao i napisao veliki broj narodnih junačkih pesama, zavredivši time večno mesto u antologiji srpske narodne poezije i književnosti.

Rođen je u selu Gornja Trnova, u Bosni, kao Filip Vilić. Kako je oca izgubio rano, a majka Višnja se preudala, poneo je prezime po majčinom imenu.

Rođen kao zdravo dete, u ranom detinjstvu oboleo je od velikih boginja koje su ostavile trajne posledice po dečakov vid. Tako je od svoje osme godine, pa sve do kraja života, Filip Višnjić bio slep.

Tragično detinjstvo nije se tu završilo. U smutnim vremenima pod turskom okupacijom, nakon ubistva dvojice Turčina, očeva familija Vilića je gotovo zatrta. Ostavši ubrzo potom i bez majke, slepi dečak postao je siroče i prosjak.

Naučivši da svira gusle, tradicionalni i najpopularniji muzički instrument u Srba tog vremena, Filip Višnjić proveo je godine tumarajući selima i gradovima Bosne i Hercegovine, preživljavajući od pesme i gusala. Pevao je i hrišćanima i muslimanima, upoznajući ove narode, njihovu tradiciju, običaje i navike. Svi su oni bili sažaljivi prema slepom pesniku, koji je u prvo vreme obično prepevavao stare narodne pesme, bilo srpske ili turske.

Njegov pesnički dar došao je do izražaja tek u zrelim godinama, kada je nadahnut oslobodilačkim poletom srpskih ustanika, prešao u Srbiju i počeo da stvara svoje pesme, epske i junačke. Među njima su legendarni „Početak bune protiv dahija“, „Boj na Mišaru“, „Boj na Čokešini“, „Boj na Salašu“, „Smrt Kraljevića Marka“ i druge. Bivajući blizak vođama Prvog srpskog ustanka, pa i samom Karađorđu, događajima u mnogim svojim pesmama Filip VIšnjić je neretko i sam svedočio.

Nakon sloma Prvog ustanka, Filip Višnjić je poput većine ustanika prešao u Ugarsku, nastanivši se u selu Grk, blizu Šida. Iako slep, neobično stasit, markantan i ponosan, obilazio je srpska sela, guslao i pevao junačke pesme o ustanku i oslobođenju. U jednoj prilici upoznao je Vuka Stefanovića Karadžića koji je zapisao ove pesme i zahvaljujući kome su nebrojene generacije srpskih đaka u protekla dva veka upoznate sa delom „srpskog Homera“.

Filip Višnjić je ostatak života proveo u selu Grk, koje će nakon Prvog svetskog rata biti preimenovano i nazvano po njemu – Višnjićevo. U ovom selu nalazi se njegov grob i spomenik podignut još krajem 19. veka. Lokalitet na kome je sahranjen slepi pesnik predstavlja danas spomenik kulture od velikog značaja.

U čast „srpskog Homera“, veliki broj škola i ulica u gradovima Srbije i Republike Srpske danas nosi ime Filipa Višnjića.