Ljuba Tadić | Poreklo naziva ulica

Ljubivoje „Ljuba“ Tadić (1929 – 2005) bio je jedan od najvećih srpskih i jugoslovenskih glumaca koji je za više od pola veka glumačke karijere odigrao više od 250 filmskih, televizijskih i pozorišnih uloga, uklesavši tako svoje ime zlatnim slovima u istoriju sedme umetnosti.

Poreklom iz okoline Čačka, rođen je na Kosovu, u Uroševcu, gde je njegov otac radio kao profesor istorije u lokalnoj gimnaziji. Nakon prerane očeve smrti, brigu o Ljubi i njegova tri brata u izuzetno teškim uslovima ponela je majka, preselivši se u Kragujevac gde je Ljuba završio srednju školu.

Već sa svojih 15 godina postao je član novoosnovanog kragujevačkog pozorišta „Joakim Vujić“ i samo za vreme gimnazijskih dana ostvario više od 40 različitih uloga.

Nespornog talenta i sa već zavidnim glumačkim iskustvom za jednog 19-ogodišnjaka, Ljubi Tadiću je profesionalni put na kraju gimnazije u dobroj meri već bio trasiran. Jedan je od prvih polaznika tek osnovane Akademije dramskih umetnosti u Beogradu, na kojoj je diplomirao 1953. godine, u klasi sa budućim glumačkim legendama Radetom i Oliverom Marković, Borom Todorovićem i drugima.

Iste godine dobija i prvu profesionalnu ulogu u filmu „Bila sam jača“, da bi u narednim godinama one počele da se ređaju jedna za drugom, što na radiju i televiziji, što na filmu i pozorištu.

U više od 70 filmova, Ljuba Tadić ostvario je mnogo upečatljivih uloga ali u one antologijske, za sva vremena, definitivno će ući čuveni major Kursula iz „Marša na Drinu“, sultan Murat iz „Boja na Kosovu“ i legendarni Mitke iz „Koštane“, odnosno Kralj Lir, Otelo i Sokrat kada su pozorišne uloge u pitanju.

Četvorostruki dobitnik Zlatne arene, najprestižnije filmske nagrade u bivšoj Jugoslaviji, Ljuba Tadić je za života postao vlasnik i svih ostalih glumačkih priznanja za izuzetan doprinos domaćem filmu i pozorištu.

Osim ogromne popularnosti stečene zahvaljujući vrhunskim rolama na TV ekranima, filmskim platnima i pozorišnim daskama, Ljuba Tadić je naročito bio popularan među simpatizerima Crvene zvezde jer je i sam bio strastveni zaljubljenik u crveno-beli dres. Njegova čuvena izjava, postala je jedan od lajtmotiva navijača ovog kluba.

U vezi sa Crvenom zvezdom je i u kultni status Ljube Tadića u čuvenom beogradskom restoranu Madera, mestu okupljanja uglednih navijača Zvezde, koje je glumac svakodnevno posećivao decenijama.

I pored filmskih uloga koje su mu donele fantastičnu popularnost, Ljuba Tadić je kao i većina velikih glumaca, mnogo više voleo pozorište. Nastupao je u svim najvećim beogradskim teatrima, od Ateljea 212, preko Narodnog pozorišta, Beogradskog i Jugoslovenskog dramskog, gde danas simbolično velika scena nosi njegovo ime.

Ljuba Tadić poslednju pozorišnu ulogu (kralja Lira) odigrao je 2005. u svojoj 76. godini. Ubrzo nakon toga tragično je preminuo, od povreda zadobijenih usled pada u hodniku zgrade u kojoj je živeo.

Petnaest godina kasnije, u čast velikog glumca, ime Ljube Tadića nosi nekoliko ulica u gradovima Srbije.